Βρέξει χιονίσει...

Βρέξει χιονίσει η Βράβορη θα το γλεντήσει...Έτσι θα μπορούσε να ήταν ο ολοκληρωμένος τίτλος του άρθρου, μιας και την Καθαρά Δευτέρα (18/3/13) ο καιρός προσπάθησε ''να μας την χαλάσει'' με την ασταμάτητη βροχή αλλά οι Βραβορίτες, πιστοί στο ραντεβού τους με την παράδοση και τα γλέντια, κατέκλυσαν το καφενείο του χωριού για ακόμα μια χρονιά! Τα Σαρακοστιανά έδιναν και έπαιρναν, η παραδοσιακή φασολάδα ετοιμαζότανε και το κέφι σιγά-σιγά δυνάμωνε με συνοδεία της, ακόμα μια φορά, εκπληκτικής λαϊκής μπάντας των ''Εν τέλι''.

Τα έθιμα των αποκριών προστάζουν την εμφάνιση μασκαράδων (κυρίως χωριανών) με σκοπό την ''εξαπάτηση'' των υπολοίπων και την απορία για το ποιός βρίσκεται πίσω από τις μάσκες... Προφανώς αυτό δε φανερώνεται και όποιος τους καταλάβει τους κατάλαβε... οι υπόλοιποι μετεξεταστέοι. Φυσικά δεν έλλειψε και το απαραίτητο γάνωμα εκ της προεδρίας της αδελφότητας, όπως συνηθίζεται.

Το κέφι δεν άργησε να ανάψει, οι χοροί ασταμάτητοι, το κέφι αναλλοίωτο, το κρασί ανέβαζε κι άλλο τη διάθεση και η φωνή της Χριστίνας των ''Εν τέλι'' σε μάγευε σε κάθε νότα. Πειράγματα, αστεία και χαμόγελα είναι αυτά που συμπλήρωναν μια όμορφη Καθαρά Δευτέρα, έτσι όπως μόνο οι Βραβορίτες ξέρουν να χαίρονται! Παρά τις καθημερινές δυσκολίες και τα όσα άσχημα ακούμε και ζούμε καθημερινά, τέτοιες ευκαιρίες πρέπει να ''αρπάζονται'' και να γίνονται όμορφα γλέντια που μας φέρνουν πιο κοντά και μας κάνουν να ξεχνάμε για λίγο τα άσχημα...

Πάνω λοιπόν στο γλυκό μεθύσι που λέει και ένα όμορφο παλιό τραγούδι, το κλαρίνο έκανε την εμφάνιση του, ''κλείνοντας'' με τον καλύτερο τρόπο άλλη μια Καθαρά Δευτέρα στο μικρό μας χωριό. Τα βήματα πάταγαν στη μελωδία γνώριμων ήχων και ο σεβντάς του καθενός φαινόταν πλέον στα μάτια του εκάστοτε πρωτοχορευτή! Τώρα ''παίζαμε στα δικά μας λημέρια'' θα μπορούσε να πει κάποιος...

Πλέον πέρασαν σχεδόν εφτά μέρες και αυτές οι όμορφες στιγμές έγιναν κομμάτι των αναμνήσεών μας. Όχι για πολύ, το πανηγύρι του χωριού είναι κοντά. Ραντεβού λοιπόν την 1η Ιουλίου, γύρω από τον περήφανο πλάτανο της πλατείας μας, για να γιορτάσουμε το όμορφο χωριό μας και να πιαστούμε πάλι όλοι μαζί χορεύοντας και τραγουδώντας:

"Μες το δικό μου το χωριό, έχω φυτέψει, γιέ μου, δέντρα

για να 'ρχονται οι χωριανοί να πίνουμε γιέ μου παρέα..."

Κείμενο: Γιάννης

Φωτογραφίες: Αννέτα

Επεξεργασία φωτογραφιών: Γιάννης